Maddenin birinci fıkrasında bir başkasını intihara
azmettirme, teşvik etme, başkasının intihar kararını
kuvvetlendirme ya da başkasının intiharına herhangi
bir şekilde yardım etme fiilleri, seçimlik
hareketli bir suç olarak tanımlanmaktadır. Canlı
türü olarak insan, hayatını sürdürme konusunda
bir içgüdüye sahiptir. Ancak, algılama yeteneğinin
olmaması nedeniyle veya yakalandığı hastalıktan kaynaklanan
acının etkisiyle kişide hayatını sona erdirmeye
yönelik bir eğilim ortaya çıkabilir ve
bunu bir irade açıklamasıyla ortaya koyabilir.
Belirtmek gerekir ki, kişinin bu şartlar
altında hayatını sona erdirme yönündeki iradesinin
hukuki geçerliliği söz konusu değildir. Başka
bir deyişle, belirtilen durumlarda hukuken muteber
bir iradeden söz etmek mümkün değildir.
Ahlaken tasvip edilmeyen bir tasarruf olan
intihar veya intihara teşebbüs olgusu, bizatihi
cezalandırılabilir bir davranış niteliği taşımamaktadır. Buna
karşılık, bir başkasını intihara azmettiren, teşvik
eden, başkasının intihar kararını kuvvetlendiren ya
da başkasının intiharına herhangi bir şekilde
yardım eden kişinin bu fiilleri cezalandırılabilir
niteliktedir. Başlı başına cezalandırılabilir bir fiil
olarak intihara yardım, esas itibarıyla icrai
davranışla gerçekleştirilebilir. Ancak, intiharı önleme konusunda
hukuki yükümlülük altında bulunan kişinin, bir
intihar olgusuyla karşı karşıya olmasına rağmen,
bu intihar girişimini engellememesi, bu girişim
karşısında kayıtsız davranması; intihara ihmali davranışla
yardım olarak nitelendirilmek gerekir. Ancak, bunun
için, kişinin intiharı önleme konusunda hukuki
bir yükümlülüğünün olması gerekir. Maddenin ikinci
fıkrasında, intihara teşvik veya yardım suçunun
neticesi sebebiyle ağırlaşmış hali düzenlenmiştir. İntihara
teşvik veya yardımın cezalandırılabilmesi için, kişinin
intihar etmesi şart değildir. Teşvik veya
yardım sonucunda intiharın gerçekleşmesi durumunda, söz
konusu fıkraya göre cezanın artırılması gerekmektedir.
Üçüncü fıkrada, başkalarını intihara alenen teşvik
edilmesi, ayrı bir suç olarak tanımlanmıştır.
Bu suçun oluşabilmesi için, belli bir
kişinin muhatap alınması gerekmemektedir. Aleniyet için
aranan temel ölçüt, fiilin, gerçekleştiği koşullar
itibarıyla belirli olmayan ve birden fazla
kişiler tarafından algılanabilir olmasıdır. Keza, aleniyetin
basın ve yayın yoluyla gerçekleşmesi durumunda
artırma oranı ayrıca düzenlenmektedir. Maddenin son
fıkrasında, işlediği fiilin anlam ve sonuçlarını
algılama yeteneği gelişmemiş olan veya ortadan
kaldırılan kişileri intihara sevk edenlerle, cebir
veya tehdit kullanmak suretiyle kişileri intihara
mecbur edenler, kasten öldürme suçundan sorumlu
tutulacağı kabul edilmiştir. Aslında, bu durumda
kasten öldürme suçu, mağdurun kendisinin araç
olarak kullanılması suretiyle, yani dolaylı faillik
şeklinde işlenmektedir. undefined undefined undefined