Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının
süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki
kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü. Dava,
terk hukuksal nedenine dayalı olarak boşanma,
nafaka ve velayetin düzenlenmesi istemlerine ilişkindir.
Davacı koca vekili dava dilekçesinde özetle,
davalı kadının ortak konutu terk ettiğini
ve ihtara rağmen haklı neden olmaksızın
dönmediğini, ihtarın tebliğinin üzerinden iki ay
geçtiğini beyanla tarafların boşanmaları ile müşterek
çocuğun velayetinin davacıya verilmesini talep ve
dava etmiştir. Davalı vekili cevap dilekçesinde
özetle, davacı kocanın müşterek hayatı çekilmez
hale getiren davranışları nedeniyle davalının müşterek
haneyi terk etmek zorunda kaldığını, bu
nedenle ihtar çekilmesinin haklı olmadığını, davacının
barışma teklifini kabul etmesine rağmen dönüş
süresini beklemeden ihtar çekerek dava açmasının
barışma teklifinde samimi olmadığını gösterdiğini belirterek
boşanma davasının reddi ile ayrı yaşamaya
hak kazandığından kendisi ve müşterek çocuk
için nafaka bağlanmasını ve maddi ve
manevi tazminata hükmedilmesini istemiştir. Yerel mahkemece,
tarafların davacının tedavi olmasından sonra bir
araya gelmek üzere anlaştıkları ancak davacı
kocanın bundan vazgeçerek haksız ve kötüniyetli
olarak eve dön ihtarı çektiği, bu
nedenle davalının dönmemekte haklı olduğu ve
terk sebebine dayalı boşanma davasının koşullarının
oluşmadığı gerekçesiyle reddine, davalı ve müşterek
çocuk yararına talep tarihinden itibaren nafakaya
hükmedilmesine dair verilen karar, davacı vekilinin
temyizi üzerine, özel daire tarafından yukarıda
açıklanan gerekçelerle bozulmuş, mahkemece önceki gerekçe
tekrarlanmak suretiyle direnme kararı verilmiştir. undefined